Whitsunday

11, 12, 13 en 14 nov. 10
Van Rainbow Beach naar Rockhampton naar Midge Point naar Airlie Beach.

Na 2 dagen weer op pad verder naar het noorden en we komen uiteindelijk in Rockhampton op een camping te staan. Het is hier duidelijk het Texas van Australie; veel beef loopt er in de gigantische weilanden. Koeien met een vreemde bobbel achterop hun nek. Grote veetransportwagens op de weg. Hier in Rockhampton loopt precies de Steenbokskeerkring. Op het punt waar deze loopt is een merkteken gezet. Daar gaan we morgen even kijken. Het verkeer is hier trouwens best relaxed. Vandaag een heel stuk Bruce Highway (HWY) gereden en druk is het absoluut niet. Maar iedereen heeft ook de tijd, het is een tweebaans weg, met zo af en toe een baan extra om in te halen en daar gaat men hier heel relaxed mee om. Als ze ons niet nu in kunnen halen dan komt het straks wel in het volgende 2-baans stuk. Het rijden met de camper bevalt goed. Ik vond hem eerst nogal groot en breed, maar och dat went wel snel.(niet te ver naar links!) Links rijden, daar moet je toch wel steeds aan blijven denken, vooral met rotondes en keren op de weg en zo, dan wil het nog wel eens gebeuren dat ik ineens aan de verkeerde kant zit. Maar aangezien het niet druk is, valt het haast niet op. Ach ja, so far, so good! Maar zo af en toe denk ik toch nog echt wat doet die auto nou? Ooooh ja……… Links schakelen is ook zoiets, als er ineens iets moet gebeuren komt m’n rechterhand nog wel eens in actie en zoekt…..maar vindt dus niks!!! Op de camping vliegen nu het een beetje donker is (om 19.00 uur) enorme vleermuizen rond. De spanwijdte is denk ik ruim een halve meter. Ze maken een hoog gierend geluid maar verder hebben we er geen last van.
Wat opvalt is dat hier en ook op andere campings bijna niemand buiten zit, terwijl het heel lekker weer is. Helaas hebben we ook geen verlichting voor buiten, maar een kaars is gauw gekocht.
Een Hollandse wipkip is hier een wipkoala.
En zoveel treinen als we vandaag gezien hebben, hebben we nog niet eerder gezien; vooral goederentreinen met meerdere locomotieven en vol met cattle!, koeien dus.
Na Rockhampton zijn we beland in Midge Point. Vandaag vooral door suikerriet plantages gereden . En dan sla je sla rechts af op de Bruce HGW, rijdt 18 km richting de Stille Oceaan en komt uit in dit gehucht, waar dan een super mooie camping ligt, midden tussen de bomen op nog geen 100 meter van het strand. Schitterend! We gooien onze steak (hadden we vanuit Rockhampton meegenomen) op de camping BBQ (deze werkt elektrisch en er moeten 1 dollar stukken in!!??) Hebben er een lekkere pasta salade bij en smullen maar! Mmmmmmm……..was dat nou een flits van een foto of was dat weerlicht???? Na de donder weten we genoeg en nog voordat we de afwas klaar hebben, gaan de hemelpoorten open en valt er een tropische bui naar beneden………..We lopen toch maar terug naar de camper, want daarvan staan de ramen open!!!! Das maar goed ook, wij zijn wel zeiknat, maar dat was anders ons bed ook geweest. Dat krijg je met een open dakluik. Maar gelukkig blijft zo de schade beperkt, drogen we ons af en genieten van een oer-Hollands bakkie!!!! Er lopen hier enorme kikkers rond. Ze zijn wel 15 cm hoog! Net belde Eric. Helaas is het bereik hier niet optimaal. Hij viel regelmatig weg. Hij heeft gezegd dat hij ons van het vliegveld komt ophalen in Perth. Dat is heel fijn.

Vandaag zaterdag 13 november gaan we verder naar Airlie Beach. Vanmorgen hipte er een kleine kangaroo op de camping rond! Oortjes omhoog en rechtop rondkijken!! Leuk gezicht. Maar voor dat we verder gaan, gaan we eerst naar Eungella NP om het vogelbekdier(platypus) te zien. Het heeft veel geregend de laatste tijd en dat maakt het water troebel waardoor het beestje moeilijker is te zien. De weg er naar toe gaat via een steile helling (12%), met de nodige haarspeldbochten met roosters ( slippen!) naar een hoogte van 750m. Op deze hoogte rijd je door de wolken. We zien dan ook niet veel, het zicht is maar 100m. Daar aangekomen maken we eerst een wandeling door het regenwoud. Dat klopt nu heel goed want het regent nu echt. Ik kan me goed voorstellen dat het soms de groene hel wordt genoemd. Overal waar je kijkt zijn planten en bomen en sommige hebben gemene doornen en stekels. Ook moet je uitkijken voor bloedzuigers. Ze doen verder geen kwaad of pijn maar je kunt ze beter niet hebben. Na de wandeling gaan we opzoek naar platypus. We eten eerst wat in een cafe van een duitse Susanne; ze woont al ruim 40 jaar in Australie, maar wil duidelijk niet over zichzelf praten. Op te maken uit de krantenartikelen, die hier hangen, heeft ze veel goeds voor het vogelbekdier gedaan. Het water is troebel en het duurt even maar dan zien we er een. Hij is niet heel groot, ongeveer 40-50cm. Heel leuk om te zien. Ze leven alleen hier in Australie. In Airlie Beach aangekomen, zoeken we eerst een camping, die zijn hier genoeg (weer een heel andere situatie dan gister) en daarna boeken we een boottochtje voor morgen. Naar de Whitsunday Islands.

Vandaag zondag 14 november zijn we naar de Whitsunday Islands geweest. We hebben een boottocht geregeld met Mantaray Tours. We vertrekken ‘s morgens om 8 uur met een busje naar de haven. We zijn de laatsten die aan boord gaan. We zetten koers richting een baai waarin volgens de schipper veel vissen zitten. Je kunt op twee manieren te water gaan: snorkelen of scuba diving. We kiezen beide voor snorkelen. IK had al eens eerder gedoken maar wilde nu het snorkelen ook wel eens proberen. We hebben ongeveer twee uur gesnorkeld en het was fantastisch. Enorm veel en verschillende vissen gezien. Van heel klein (enkele cm’s tot wel een meter) in allerlei kleuren. Groen met rood, paars , blauw, geel gestreept, zwart gestreept. Het koraal was prachtig in veel soorten, grootten en kleuren. De vissen weten gewoon dat wanneer er weer een boot komt er voer volgt om voor die maffe snorkelaars mooie vissen te lokken. Hierna hebben we aan boord een lekkere lunch. Salades, pasta, drumsticks en fruit. De volgende stop is het strand van het Whitsunday NP. Het zand op dit strand is afkomstig van de lava uit een vulkaan. Het is heel fijn zand en het is spierwit, het zuiverste sillica wat er bestaat, zelfs NASA gebruikt het en dat is heel bijzonder want er mag niks van dit eiland gehaald worden, Dat geldt trouwens voor veel NP. Als je er met je hakken over heen sloft maakt het een heel bijzonder geluid. We blijven anderhalf uur op het mooie strand en maken nog een rondwandeling over het eiland. Hier woont niemand, de oorspronkelijke Aboriginalstam heeft dit eiland verlaten, maar voor hun was het witte strand een heilige plaats. Zij dachten dat hun oorouders met hun spraken . Dat inwitte zand geeft het oceaan water zulke mooie kleuren! Schitterend is het. Als we weer aan boord komen krijgen we wat te drinken met iets lekkers en daarna wordt de terugtocht met een andere weg aanvaardt. Je lekker al schommelend over het azuurblauwe water onder een blauwe lucht met witte wolkjes laten vervoeren…..maar hij heeft er flink de sokken in en zo af en toe worden we opgeschrikt door verfrissend boegwater. Om half zes zijn we weer in de haven en gaan met het busje naar de camping. Het was een fantastische dag.