The Outback

23 november 2010
We zitten nu op het vliegveld van Cairns op de vlucht naar Ayers Rock en heb even tijd om het dagboek bij te houden . Gisteren alweer vroeg opstaan in de vakantie want we gaan snorkelen op het rif. Eergisteren hebben we een tocht geboekt op de Tusa V uit Cairns. Bij Cairns ligt het rif relatief dicht bij de kust. Deze boot gaat ons 60 km uit de kust naar het outer Reef brengen. Helaas kan ik niet goed tegen het geschommel van een boot en ben een beetje misselijk. Dit ondanks de pillen die ik tegen zeeziekte heb genomen. Na anderhalf uur varen zijn we op de bestemming. Het water is veel ruwer dan tijdens het snorkelen bij de Whitsunday eilanden, je moet flink werken om bij de boot in de buurt te blijven. Er zijn hier ook minder vissen, maar wel veel mooi en groot koraal! Op sommige plekken zit het koraal vlak onder de waterspiegel. Mooi om te zien, maar wel oppassen om het niet te beschadigen of je vel open te halen.
2554 2568 2571
24 november
Wat ’s morgens om 7 (!) uur in Cairns opvalt is dat er veel mensen lopen te joggen of hardlopen langs de zee. En ’s avonds ook weer. Maar dat zijn dan ook niet diegenen die bij de McDonalds haast niet meer in een stoel passen! ’s Avonds nog een heerlijke pizza op het terras gegeten en bestelt bij een….Nederlandse! Dit is echt een land van zo veel verschillende nationaliteiten. En ook veel (ex) Nederlanders. We zitten nu in het vliegtuig richting Ayers Rock en gaan ontbijten!!! Een gebakken ei, aardappel en worstje………brrrrrrrrr, ik neem genoegen met een cakebroodje, thee, jus d’orange en koffie; Gerard laat het zich wel goed smaken. We hebben de bewolking achter ons gelaten, in Cairns regende het, de ijsverkoper van Mövenpick zei gisteravond al dat we maar wat dijkspecialisten uit NL moeten sturen. Vliegen nu over een steeds roder wordend land, doorsneden door rechte, rode gravel wegen en slingerende, droge rivieren. Af en toe nog wat groen, soms bergachtig……. En we hebben al 1 plaats gezien! Er woont hier echt zowat geen kip! Ook in het vliegtuig werkt de Garmin GPS. We zien dat we ongeveer 750khm/u gaan en net over Alice Springs vliegen. We zijn er bijna. Het tijdsverschil met Cairns is een half uurtje (vroeger dus).
De shuttle bus brengt ons naar Hotel Dessert Gardens. We moeten daar ruim vier uur wachten voor dat we worden opgehaald door Adventure Tours. In de tussen tijd lopen we door het resort drinken koffie en eten wat. De 4WD bus van Adventure Tours komt mooi op tijd. De bestuurder heet Dave en is zo te zien een aardige jongen. We moeten ons eerst nog inschrijven voor de tour en dat doen we in het kamp. Dit betekent dat we een papier moeten ondertekenen waarin staat dat wij zelf verantwoordelijk zijn voor als er iets misgaat. Daarna gaan we kennis maken met de andere groepsleden. Twee Françaises, acht Duitsers een Koreaanse en wij dus. Na het kennismaken gaan we meteen op weg naar Kata Tjuta. Dit is een rotsformatie die uit afgeslepen rotsblokken van zandsteen is ontstaan. Het zijn geweldige grote rotsen. We maken een wandeling in de Walpa Gorge die tussen de rotsen van Kata Tjuta loopt. Het is voor de Australiers nu heel bijzonder hier want het heeft de laatste tijd veel geregend. Dit betekent dat de natuur daar ook op reageert. Alles staat is bloei en er staat zelfs water in de Gorge. Om ongeveer 7 uur gaat de zon onder en die gaan we meemaken met champagne een stukje kaas en worst bij Uluru. Dat is prachtig om te zien ook vanwege de sfeer door de ondergaande zon. We gaan terug naar het kamp voor het diner. Dit bestaat uit bieflapjes, kamelen worstjes, kangaroe biefstukjes , gebakken aardappelen en rode bieten salade. Klaargemaakt door Janina, de rechterhand van Dave voor het huishoudelijke gebeuren. Ze is Duitse, maar wil absoluut niet meer terug naar Duitsland en zou ook graag tourleider willen worden net als Dave. Na het diner met rode en witte wijn gaan we ons tenthuisje opzoeken met echte bedden en al helemaal opgemaakt dankzij Janina. Adventure Tours heeft hier echt een heel groot kamp, eigenlijk een grote camping met voor iedere tour een eigen afdeling. Omdat we morgen weer een kwart voor vier moeten opstaan gaan we vroeg slapen.

0490 0495 0506 0519 2580 2629 2642 2631
25 november
Het opstaan valt niet mee. Na het ontbijt, eieren met spek en toast vertrekken we, om op tijd voor de zonsopgang te zijn (5.47) om kwart voor vijf. Eerst kunnen we nog wat foto’s maken van de silhouet van Uluru en daarna als de zon opkomt. Fantastisch. Na de zonsopgang maken een wandeling om Uluru heen. (door de hoge temp mag je er niet op) In de brandende zon valt deze tocht van ruim 9 kilometer niet echt mee maar is zeker de moeite waard. Ik had al een blaar van het lopen op sandalen gekregen en die is nu ondanks de wandelschoenen nog groter geworden. Zolang je loopt valt het wel mee maar owee daarna als je stil hebt gezeten. We brengen de Koreaanse naar het vliegveld en gaan dan lunchen, een hamburger. Bij thuis komst op de camping schoenen uit en de blaar door geprikt en de slippers aan, dat gaat al beter. ‘s Middags gaan we op weg naar het kamp van Adventure Tours bij Kings Canyon en dat is een eindje rijden. We komen daar redelijk op tijd aan en beginnen met het eten en maken een kampvuur. In de as van het vuur gaat Dave in een gietijzeren pan broodbakken als voor na het eten. Janina maakt rijst met twee soorten saus. Een hete vegetarische saus en een milde met kip en groenten. Dat smaakt prima. Na het eten vindt Dave het tijd voor wat spelletjes en dat doet hij heel leuk. Om tien uur gaan we slapen want de volgende morgen is het weer vroeg op (4.45).
0527 2648 2664 2698 2720 2725 2738
26 november
Na het opstaan, wassen en ontbijten vertrekken we om 5.45 naar Kings Canyon. Als we daar aankomen zijn meer mensen van plan de dag daar door te brengen. De tocht door de canyon begint met een steile klim van ca 100m. Als we boven aankomen begint het zachtjes te regenen. Dat hadden we nog niet eerder gehad, regen! Tijdens de wandeling vertelt de gids Dave allerlei wetenswaardigheden. Sommige bomen en struiken zijn niet groter dan een meter maar zijn toch al driehonderd jaar oud, dus stonden er al voor dat kapitein Cook een voet aan wal zette. De vergezichten en mooie foto momenten zijn ontelbaar. We maken dan ook veel foto’s en ik hoop dat het op de foto net zo adembenemend zal zijn. Na 3,5 uur wandelen gaan we terug naar het kamp en eten we heerlijke wraps als lunch. Na de lunch vertrekken we naar Alice Springs. Dit kan via twee wegen, een dirt road of de gewone verharde weg. Omdat het de laatste tijd veel geregend heeft valt de eerste optie helaas af. In Alice Springs is het tijd om van een aantal mensen afscheid te nemen. Wij blijven met twee Duitsers als enige over. De geplande overnachting in een kamp gaat daarom ook niet door. I.p.v. daarvan heeft Dave slaapplaatsen geregeld in het backpackers verblijf Toddy’s. Dit is voor ons ook een nieuwe ervaring en laat een klein beetje zien hoe die leven. We gaan met z’n vieren eten in het restaurant wat bij Toddy’s hoort. Tijdens het eten lopen er veel grote kakkerlakken rond. Dit vindt niet iedereen even prettig(haha, wie wel???). Tegen tien uur gaan we slapen. De volgende morgen worden we om 8.30 opgehaald.
0634 0650 2761 2788 2795 2809
27 november
We vertrekken naar de Western MacDonnell Ranges en na anderhalf uur rijden komen we aan bij het Finke Gorge NP en verlaten we de verharde weg. Die verharde weg heeft ook flink te lijden gehad van de regen, want van een brug is nog maar 1 rijbaan over. We rijden via dirt road en dwars door de rivier, over rotsen en droge rivierbedding en zand naar Palm Valley. We worden flink door elkaar geschud en het is maar goed dat we maar met z’n vijfen zijn en allemaal op de eerste 2 banken in de 4WD bus kunnen zitten, want als je helemaal achterin zou zitten zou het hoofd regelmatig het dak voelen!! Schitterend, keihard door de rivier crossen(a big SPLASH!!!!), maar een andere keer gaat Dave er voorzichtig doorheen, omdat er ook diepe gaten onder water zitten. We stoppen regelmatig en blijven ons verbazen over de enorme uitgestrektheid en schoonheid van dit land! Uiteindelijk komen we in Palm Valley; een geisoleerd tropisch gebied, waar de Australische red cabbage palm voorkomt, die zijn uniek en staan hier al sinds de prehistorie. We maken hier een rondwandeling van ongeveer een uur: schitterend, indrukwekkend, de kleuren: rode aarde, verschillende tinten groen, blauwe lucht…….Na de wandeling gaan we hier picknicken. Er komt nog een auto met gezin van dit stuk natuur genieten, maar verder hebben we nog maar 1 auto gezien! Terwijl het toch zaterdag is! We aanvaarden de terugtocht en gaan naar Hermannsburg, een aboriginal community, die hier sinds 1877 bestaat. Dave raadt ons aan geen foto’s te maken, want dat wordt niet gewaardeerd. Bij de supermarket staat dat iedereen welkom is…..! Bij het benzine station liggen 5 honden, die we absoluut niet aan mogen raken, toch een beetje een vreemde sfeer hangt hier. Er is ook een zonnecel energie centrale, indrukwekkende grote ronde spiegels. Hierna rijden we door naar de Simpson Gap. Een bergrug waar een knik in zit, veroorzaakt door de erosie van water en in die knik zit vaak een water hole, een water poel, waar, nu we weer dichter bij Alice Springs zijn, toch wel aardig wat mensen van hun vrije zaterdag genieten. Helaas komt voor ons nu ook een eind aan deze schitterende tour! Het was mooi en indrukwekkend en …………woorden schieten te kort om alle indrukken weer te geven. We hadden een goeie en gezellige gids, die ons onderweg vermaakte met raadseltjes (lastig in het aussie (oz) engels!), die veel wist te vertellen over de omgeving, de natuur (hij studeerde biologie) en de historie (hij had veel respect voor de Aboriginals). En hij draaide goeie muziek! Op hetgeen we gingen doen, van toepassing, Sunset, Sunrise, Wake up enz en jaren 70 muziek. Ook Gerard’s mp3 speler kwam van pas, toen Dave’s mp3 leeg was en hij waardeerde onze muziek ook! En we hebben zo veel foto’s gemaakt! Er was en er is zo veel moois te zien hier. En wat is nou het mooist….? Uluru was vooral mystiek, zo’n enorme brok rots, zomaar ineens in het land, ik kan me voorstellen dat de Aboriginals hier bijzondere krachten aan toeschreven (delen ervan mag je niet fotograferen, omdat dat voor hun heilige plekken zijn; een plek voor mannen en een voor vrouwen). Dit geldt ook, misschien in iets mindere mate, voor Kata Tjuta, oftewel the Olga’s. King Canyon was super indrukwekkend, maar wel veel touristen en de MacDonnell Ranges waren spannend door de off road 4wd, maar ook door hun uitgestrektheid, verscheidenheid (idyllische tropische oase en ruigheid van de rode zandrotsen) en er was zowat geen mens, behalve wij! We slapen in de Heavitree Gap lodge in Alice Springs, waar bij zonsondergang de walibies gevoerd worden.
0713 0749 0771 0691 2916 2926 0666
28 nov.
Onderweg van Alice Springs naar Perth
Vanuit het vliegtuig zien we na Uluru (Ayers Rock) weinig meer in het landschap; rode aarde, hoge bergruggen en droge rivierbeddingen. Na anderhalf uur zien we weer dirt roads (rode rechte lijnen op de hoogvlakte en vooral enorme zoutmeren. In het verleden is Australie bedekt geweest met zee en dat zie je daarin terug. Om ca. 12 uur hopen we in Perth te landen en Eric en Elian te zien!