San Pedro de Atacama

SPdA is een soort oase in de woestijn, dat merk je het sterkst als je eruit gaat.
We huren mountainbikes en fietsen naar de Valle de la Luna en zodra je de dorpskern uit bent en je kijkt achterom dan zie je het dorp verscholen in het groen liggen. De tocht naar de Vallei vd maan gaat over wegen door de dorre woestijn....echt niks groeit hier, alleen maar roodbruine aarde, rotsen en strakblauwe lucht. Wel een stevige tegenwind en ergens halverwegge geef ik het op. Later blijkt dat ik ook wel weer aardig last heb van bronchitis, of iets wat erop lijkt, gewoon geen lucht genoeg en dan maar hoesten....hoesten...hoesten...
Gerard gaat door en maakt mooie plaatjes, maar zei ook dat hij kapot was, het ging alleenmaar bergop......
Maar wel een intrigerend landschap, het lijkt wel wat op de Outback in Australie, maar dar was het roder! Ook daar spreken ze van maanlandschap..
De volgende dag verlaten we SPdA per taxi naar vliegveld Calama, een eindeloze lange weg door de woestijn..........