Torres del Paine

Vandaag rijden we met de huurauto naar het Nationale Park Torres del Paine in Chili. Het ligt ongeveer 450 km van El Calafate richting zuid westen. De eerste twee honderd kilometer gaan over asfaltwegen en daarna over grindwegen waarin soms diepe kuilen zitten. De snelheid is ongeveer 30 a 40km/u. Bij het passeren van de Agentijns/Chileense grens moeten de nodige stempels worden gehaald en moet de auto worden ingevoerd(jawel ook stempeltjes aan een apart loket). Al met al duurt dit ongeveer een uur. Daarna gaan we op zoek naar het hotel. De routebeschrijving van de touroperator geeft helaas geen aanwijzingen waar het hotel ligt. Bij binnenkomst in het park vragen we waar Hosteria Del Lago Toro ligt. Dit konden ze ons helaas niet vertellen. Wel weten ze waar Hotel del Torres ligt. Dat is niet ver en we rijden erheen. Daar zijn we om ongeveer 4 uur en het is inderdaad niet het juiste hotel. Daar weten ze ook niet precies waar het wel ligt en ze sturen ons naar een ander informatie punt. Daar aangekomen is ook daar niet bekend waar het hosteria ligt. We krijgen een ander adres van een hosteria om te overnachten: Hosteria Tyndall en daar gaan we slapen, want ook zij kennen geen Hosteria del Lago. We bellen het Hosteria, maar de nummers kloppen niet we besluiten ze en de touroperator een mail te sturen. De volgende morgen on 9 uur heeft nog niemand gereageerd en wij trekken onze wandelschoenen aan en gaan genieten van dit bijzonder mooie park. We vinden dat we al genoeg tijd hebben verloren met zoeken. We maken een paar mooie, maar zware wandelingen, met heftige wind, waar we wel tegenin kunnen hangen, zo stevig waait het boven en genieten van de fraaie vergezichten. Bij terugkomst in Host. Tyndall horen we dat er iemand van Lago del Torro langs is geweest....het blijkt 250 meter verderop te zijn....ongelooflijk dat niemand het daar kent, maar er staat ook nergens een bordje met een aanwijzing. De 2de nacht slapen we dus daar en het blijkt dat we de enige gasten zijn....wel een beetje sneu als ze op ons hebben zitten te wachten, de avond ervoor....
We hebben er prima geslapen net als in Tyndall. De volgende morgen vertrekken we in de stromende regen, die onderweg ook nog in natte sneeuw veranderd en we beseffen dat we geluk hebben gehad met onze ene mooie wandeldag....!
De auto ziet er niet uit als we uiteindelijk weer in El Calate aankomen, onder de modder. Het is hier wel echt voorjaar, heel veel schapen met lammetjes, de narcissen zijn uitgebloeit, de tulpen bijna en de blauwe druifjes staan nog volop in bloei.