Naar Agra, de Taj Mahal

Het was vroeg opstaan vandaag. Om half twee vertrekken we met de auto vanuit New Delhi naar Agra. Dit is een trip van ca 225 km en duurt bij elkaar ruim 3 uur omdat we onderweg de gids oppikken. Om half 6 staan we in het donker in de rij om een kaartje te kopen. Voor lokalen en buitenlanders zijn dit aparte loketten. Buitenlanders betalen 25X meer. De gidsen in deze rij kopen voor soms wel 100 mensen de kaartjes in één keer en moeten cash betalen. Ik ben tweede in de rij dus dat scheelt. Daarna naar de tweede rij om naar binnen te mogen. Al met al zijn we om 6 uur binnen. Ook hier is het weer een redelijke chaos. Iedereen probeert een goed plekje te vinden om foto's te maken. Dat zijn vaak dezelfde plekken, dus dringen geblazen. Onze gids maakt een foto met mijn camera en op een gegeven moment heeft een fotograaf het toestel in de handen. Hij maakt afwisselend met zijn eigen toestel en dat van mij een foto. Aan het eind van het verhaal wil hij mij zijn eigen fotoś verkopen: 50 foto's voor 60 euro op een CD. Dat is me te gortig. Dit aanbod sla ik af. Uiteindelijk koop ik er 2 voor 200INR. De afdrukken zijn niet echt goed. Helaas en gelukkig niet meer gekocht. Dan de rondleiding door onze gids. Hij weet er veel van maar is niet altijd goed te volgen; hier hebben zoveel Moguls geheerst, met dochters, die weer een eigen afdeling in een paleis krijgen, we raken de tel kwijt. Ligt aan ons en aan hem zullen we maar zeggen. De Taj Mahal, een graftombe, is werkelijk een prachtig gebouw, die in de opkomende zon van kleur mee zou veranderen, maar dat zien we niet echt gebeuren, desondanks indrukwekkend. Ze zijn bezig het gebouw schoon te maken en dat is goed te zien. Mooie weerspiegelingen in de vijvers van dit volkomen symmetrische gebouw. Na veel uitleg en veel foto's gaan we het Rode Fort bezoeken aan de overkant van de rivier met mooie doorkijkjes naar de Taj Mahal.
Ook vandaag wordt ik, Henny, verschillende keren, gevraagd en ongevraagd, vooral door scholieren op de foto gezet en de lagere school meisjes komen me allemaal een handje geven. Tja blijft een vreemde gewaarwording. Oudere kinderen die er met hun ouders zijn, moeten zich zelfs netjes aan me voorstellen!